Lugi Si Bruce Willis

Bilib din ako sa mga bagong website na naglalabasan ngayon. Around ten years ago, ang internet ay parang isang malaking depository ng information, kaya nga siguro ito tinwag na information superhighway. Noon, parang ang prime purpose is to do email, research and watch some short videos and listen to music. Medyo primitive pa noon kaya maswerte ka na kung makapanood ka ng movie trailer na walang patid sa connection.

Ngayon, halos lahat ay magagawa mo na sa internet. Almost everything is connected and can be accessed. Medyo mahaba ang pasakalye ko, pero i think you're getting my point.

The reason why i'm blabbing about the internet's modernization is laking gulat ko kagabi ng mabisita ko ang site na movieforumz.com at akalain mo ba namang mapanood ko in full lenght ang bagong movie ni bruce willis na Die Hard 4.


Hakampootah, ang linaw. Ang bilis. Wala akong masabi.

However, di ko kayo maencourage to do this course of action. Malulugi si Bruce, pero what to do, mahirap tanggihan ang libre. Yun nga lang, ang lupit ng mga pirata ng world wide web. In fact, kung bibisitahin niyo ang site na ito eh ang dami mongn makikita na bagong pelikula na pwedengt idownload or pwedeng panoorin online.

Hindi na ako mabibigla if in the next few days mapapnood ko na rin ang Transformers dito.

Teka, mukhang maniningil na ako dun sa me ari nung site na yun at napromote ko sila ng hindi ko alam.

Oops, teka, isang paalala lang po. Maraming salamat po sa mga bumibisita dito sa hakampootah. Continous ang pagaayos ko sa site para mabigay ko ang pinakamagandang porma para sa inyo. Siya nga pala, nasa Friendster na ako and masaya kung magkakasama rin tayo dito. Puntahan niyo po ang account ko at sana ay i-add niyo ko sa friends list niyo ha.

Crime Does Not Text...Or MMS

Isa sa mga nabasa kong news article kaninang umaga ang talagang nagpaugong ng aking funny bone. Minsan talaga, hindi mo akalain na laganap din pala ang katangahan sa ibang parte ng mundo

Sa Berlin, 2 teenger na babae ang nangahas na nakawan ang isa pang mas nakababatang teenager na babae. Kinuha ng dalawa ang lahat na kagamitan ng bata; sapatos, pera at pati ang kanyang cellphone.

Siguro ay dahil naawa sila sa kanilang biktima ay binigyan nila ito ng isang lumang phone at saka sila nag great getaway.

Yun nga lang, ung kanilang kabaitan ang siyang nagpahamak sa kanila.

Dun pala sa mobile phone na kanilang binigay eh andun yung kanilang mga pretty faces…hehehe, nakasmile pa nga raw.

Kaya hayun, kinagabihan ay nasa balita sila sa TV. Their faces were flashed out on a news item where everyone that knew them started calling their parents up.

What to do? Eh di ayun, yung mismong magulang nila ang nagdala sa kanila sa kulungan.

Kaya ang moral of the story ay ganito; bago mo maisipang gumawa ng kahit na anong kalokohan ay iwanan mo ang iyong cellphone sa bahay.

Tapos ang kwento.

Ang Aking Punto De Bista

Medyo inaaning-aning ako dito ngayon sa opisina namin. Ang ganda pa naman ng simula ng araw ko--nice breakfast, no traffic at good mood. Kaso, nasira ng malaman ko na kahit anong pakisama ang gawin mo sa ilang kasamahan mo dito eh medyo iba pa rin an g treatment nila sa iyo dahil hindi mo sila kalahi.

Ilang linggo na akong naghihintay ng aking mga nirequest na supplies dito tulad ng stapler, puncher, binders, lapis, bolpen, baterya at kung ano ano pang kailangan ko para dito sa desk ko.

Tuwing tinatanong ko ang supply officer namin ay iisa lang ang sagot niya; Don't worry, it's coming.

Aba'y coming siya ng coming eh hanggang ngayon waiting pa rin ako ng waiting. Ang intindi yata ng supply officer namin sa Coming eh kaalinsabay sa second coming of Christ. Aba'y matagal pa nga yun.

Tapos, makita ko kanina, lahat ng tao sa paligid ko ay nadeliveran na ng supply tapos ako wala.

Putsana, what the...?!!?!

Ang labo ng ginaganito ka. Yun bang kahit na anong pakita mong pakikisama eh para ka pa ring siyet sa mata nila.

Kaya eto, nagpopost ako. Wala akong balak magtrabaho for the rest of the day, at kapag me umangal sasabihin ko i am still waiting for my supplies which i need to perform my functions.

Ewan ko lang kung mataranta sila.

Facelift

Mukhang nagiging seryoso na itong social experiment ko na 'to. Kung papansinin niyo ay mayroong mga pinagbago na sa hitsura.

Kung may gusto kayong isuggest, please feel free to do so.

Salamat....this site is under construction. This is where your taxes are being spent. If you do not pay your taxes, then we are not spending your money. Good for you.

Wow Dubai

Habang sinusulat ko itong post na ito ay naglalaro sa tabi ko ang anak ko na si Chino at nagbabasa naman ng libro ang aking butihing kabiyak.

Meron na rin siguro kaming 2 buwan na mahigit dito sa Dubai at sa awa naman ng Diyos at sa kabutihan rin ng mga kamag-anak at ilang kaibigan ay nasa maayos na rin kaming tirahan at kapwa maganda na rin ang aming nakuhang trabaho.

Talaagng mahirap ang mga unang linggo mo dito sa Dubai. Marami kang adjustments na gagawin at marami kang dapat pakisamahan at pakibagayan.

Pero teka, hindi naman ito talaga ang paksa ko sa post na ito kundi ang mga ilang bagay na tiyak ay napapa-wow ako.

Dito sa Dubai, iba-iba ang lahi, me puti, me itim, me dilaw at meron ding brown. Kaya sigurado ay para kang nasa foreign movie na halos puro mukhang artista ang mga kasabayan mong maglakad.

Ang mga building dito ay grabe ang taas. Sa sobrang taas nga ay pag sumakay ka ng elevator (este Lift pala tawag nila dito)ay matatapos mo na ang dyaryong binabasa mo eh tiyak wala ka pa sa palapag na pupuntahan mo.

Yung dyayryo na binabasa mo sa lift ay libre. Akalain mo na libre ang balita dito.

Mura ang pagkain at ibang basic items, mahal lang ang mga luho na tulad ng sine. (Pero not to worry, uso rin naman dito ang Pirated DVD at Limewire)

Hindi uso ang text dito, mura kasi ang call rates kaya yung itetext mo, itawag mo na lang. (wag ka lang tatawag sa Pinas at tyak ubos ang load mo).

Alam mo naman tayong mga PInoy, even the smallest things make you happy.

Sana nga ay magtuloy-tuloy ang swerte. Hirap na ring mAgdecide umuwi...daming bagahe.

PS: Salamat nga pala at dinalaw ako dito sa Hakampootah ng sikat na Blogger na si Unkyel Batjay ng Kwentong Tambay .Sana ay maaliw ka rin tulad ng pagkaaliw ko sa blog mo.

Ayos Tol....

Nabasa ko sa isang news article sa Yahoo na ang mga nakakulong na sex offenders sa Sweden ay binigyan ng freedom na magbasa ng mga bomba magazines habang sila ay nakakulong.

Hakampootah naman, kaya nga sila nakakulong eh dahil gumawa sila ng malaswang bagay na dapat nilang pagbayaran tapos eto, pagpasok nila sa kulungan eh the same shit that drove them to perversion is still available to them.

Medyo malabo. Pero ayon sa batas nila, ang isang bagay na binigyang diin ng kanilang korte (in this case the privilege to have such reading material)ay hindi pwedeng baliin.

Kaya, sa madaling salita, mahirap makulong sa sweden. Aba'y pagpasok mo pa lang dun alam mo na kung anong iniisip na gawin sa yo.

Sasakit talaga wetpu mo.

Sindakan lang

Minsan talaga kapag minamalas ka, meron at meron kang makakasama sa opisina mo na kahit tahimik ay me kumukulong ka eng-engan sa ulo.

Alas-sais na ng gabi, kakatapos ko lang na naman ng isang buong araw ng trabaho.Siyempre masaya ka. Dahil sa kasiyahan na aking nadarama ay nakuha kong pumito habang naglalakad ako sa hallway ng opisina.

Aba'y akalain mo ba namang habulin ako ng isa kong kasamahan at pagsabihan ako na wag daw akong pumito at hindi daw maganda yun.

Hakampootah...ano kamo.

Biglang nagpanting ang tenga ng bida, actually namula-mula pa. Sasagutin ko sana eh kaso naisip ko na baka pag pinatulan ko eh umiyak. (Sasabihin ko kasi maliit yung kanya.)

Umoo na lang ako at ng tumalikod pumito na naman ako.

Asar.

Minsan nga hindi ko alam kung ako ang me eng-eng o sila.

Usapang Kulangot

Ang sumusunod ay mga resulta ng pagbabalintataw habang ako ay nagiisip at nangungulangot....

**********


Ang tsaa pala ay masarap kapag nilalagyan din ng gatas. Hmm, bago kasi sa akin ito kaya ngayon ko lang nalaman. Malinamnam.

**********

Ang tawag naman nila dito sa dubai sa tsaa na hindi nilalagyan ng gatas ay Solliman.

**********

Ang tawag naman sa tsaa na walang tsaa ay hot water.

**********

Ang tawag naman sa tsaa na walang water ay tsaa.

**********

Ang tawag naman sa bumasa at nagpilit umintindi ng post na ito ay tsa-nga.

Ang Aking Dilemma

Medyo nakakaasar lang dito sa opisina namin ay kahit na anong high-tech niya ay siya pa ring baho ng aming CR, este loo pala.

Kaya tuloy hindi ako basta basta pumapasok. Aba'y para kang sinuga ng tear gas pag pinasok mo yung panlalaking loo dito.

Ang mga solusyon...medyo may kahirapan dahil ang isang pwede kong gawin eh bumaba at maki-cr ..este maki-loo doon sa macdonald's na malapit sa building. Ang siste lang, nasa ika-28 palapag kami at kahit na magelevator ako me kalayuan pa rin. Bukod pa nito ang tindi ng init sa labas

Ang ikalawa kong solusyon eh medyo risque, dahil kapag walang nakatingin bigla akong tumatakbo at pumapasok sa loo ng babae. hehehe. I don't recommend the secoudncourse of action at mahirap na at baka madeport ako, kadarating ko pa lang.

Hmm, paano kaya ito.

Subukan Natin Uli....

Ok, alam ko me hihirit pero teka muna, eto na nga...pagkatapos ng mahigit isang taon na pananahimik sa blog na ito ay nagkaroon ako ng panibagong interes na magsulat sa wikang Filipino.

In short, medyo bored ako ngayon kaya me panahon para ayusin itong aking social experiment....hehehe,mactually, its my foray into writing in the native language.

Tutal, mukang meron rin namang crowd na magbabasa. Sa pagiikot ko sa blogosphere (naks) eh merong ilang mga blog na tagalog na binibisita rin ng mga blogger.

And since, nagsisimula ako sa kamot (i am starting from scratch), medyo iuupdate ko lang kayo.

Mula sa Subic, lumipat na ako sa mainit na lugar ng Dubai dito sa UAE. Mga kapatid, tama ang sinasabi nila, talagang madaming pinoy dito. Kahit san ka lumingon e merong kabayan. Mapagrocery tuloy eh meron ding mga items na sadyang galing sa atin. Opo, ultimo Boy Bawang ay meron dito.

Nagtratrabaho ako dito bilang isang Senior Communications Executive. Wag na kayong magtanong kung ano talaga ang ibig sabihin nito dahil pati ako naguguluhan. Basta kung ano ibigay ng amo ko, ginagawa ko.

Halo-halo ang mga kultura dito, kaya halo-halo din ang amoy. Sa una eh mashoshock ka dahil parang me kumain ng shawarma pero di mo makita kung nasaan ang shawarma stand. Pero you will get used to it. Kung di mo talaga makakayanan eh pigilan mo hininga mo. Yun nga lang eh baka naman malagutan ka.

Ang nakakatawa dito eh marami ring klase ng kabayan dito--me mabait, me nagbabaitbaitan at meron ding holier than thou. Naku, pag tapak mo dito eh para kang probinsiyanong pinakawalan sa siyudad..kahit tiga makati ka pa eh tiyak na malulula ka sa tayog ng mga building dito.

Para ka ring nagcollege ulit kasi sigurado ay titira ka sa isang kwarto na puro double deck at kapwa pinoy ang kasama. Feeling dormitory life ka sa una, pero kapag nakaluwag luwag ka na at tingin mo ay kaya mo na, siya, umupa ka na ng kwarto mo.

Sana ay samahan nyo ako sa mga susunod na araw at titiyakin ko na magigiliw kayo sa akin. (Sabi kasi ng nanay ko Kyut ako)

Hanggang sa muli.