Saturday, July 21, 2007

Paalam Ahli and Lachelle

Ilan sa mga kasamahan ko dito sa trabaho ang umalis at naglast day nung Huwebes. Malungkot mang isipin pero career advancement para sa kanila ang kanilang paglipat ng kompanya.

Nalulungkot ako na masaya rin dahil kahit papano, sa ilang buwan naming pagkakasama ay naituring na namin ang isa't-isa na kaibigan.

Sabi sa akin ng isa kong kasama na hindi bago ang magpalipat lipat ng kompanya hangga't di mo nakukuha ang ideal na sweldo na gusto mo. Eh ano nga ba namam ang pinunta mo dito sa Dubai, hindi ba't para makakita ng trabaho na maayos para makaipon at makapagpadala sa atin? (Actually, ako gusto ko lang magpapicture sa Burj Al Arab)

Sa sobrang bilis ng pamumuhay dito, hindi mo rin matanggal sa isip mo na lumipat ng trabaho kung meron ding nagoffer sa iyo ng mas mataas na sahod. Convenience of lifestyle nga siguro ang laro dito. Dahil bukod sa iniisip mo ang pagpapadala sa atin eh yun namang gastos mo dito ay dapat ring maayos.

Balewala na rin ang loyalty and the concept of having the company grow on you. Ganun pa naman ako, which is why it took me 12 years before i finally realized na need ko namang magcareer shift.

Ang sa akin kasi, the 12 years zoomed by so fast and kahit maliit lang ang sahod ng isang PR officer eh nakuha ko naman ang satisfaction na nakatulong ako sa development ng company (siyet, siya nga?). Yun lang, nitong bandang huli, talagang nanaig na lang sa akin ang financial concerns over self satisfaction. I had a family to think of kaya heto at sinabakan namin ang Dubai.

Nung minsan na nagkita kami ng isa kong dating kasamahan sa Subic eh sinuma niya ang sentimyento namin; lumalabas kasi ang pinagiipunan natin ay para sa sarili natin, pensiyon ika nga..at least dito, para sa mga anak ko ang sweldo ko, nakaipon pa ako.

Mabalik sa pinaguusapan, sa ngayon ok ako dito sa pinapasukan ko. Comfortable ang payscale ko at nakikita ko ang worth ko with the way i am treated by my peers. Ayos lang.

HIndi pa pumapasok sa isip ko ang lumipat, actually, i have been tempted by a few offers already pero desidido ako to stick it out with this job. At the end of the day,ang pamantayan ko na "did i make a difference is still yes for an answer."

Yun nga lang, nawalan ako ng 2 kasamahan na kayosihan ako sa hallway pag smoking break. Wala na akong kakwentuhan niyan pag tinatamad ako. Pero harinawa (ayos, harinawa ha.) ay maging masaya sila sa kanilang desisyon at sana ay magkita-kita muli kami sa hinaharap.